Format 22×14 cm, stron 226, okładka twarda z obwolutą.

Stan dobry (otarcia obwoluty).

Przekład, wstęp i przypisy Macieja Żurowskiego. Obwolutę zaprojektował Jerzy Czarniawski.

Wydanie pierwsze.

Nota wydawnicza: Lautreamont (pseudonim Izydora Ducasse, 1846-1870), poeta ze starszego pokolenia symbolistów, jak Verlaine i  Mallarme, był prawie nieznany aż do momentu, kiedy po pierwszej wojnie światowej zainteresowali się nim nadrealiści. Wydawca zrezygnował z rozpowszechniania 'Pieśni Maldorora’ (1869) w obawie przed skandalem i nie jest to dziwne, stwierdza tłumacz, ponieważ „drastyczna,  okrutna i bluźniercza książka Lautreamonta po dzień dzisiejszy wywołuje bardzo sprzeczne reakcje”. Mimo wszystko stała się jednym z klasycznych dzieł wczesnej awangardy francuskiej. Osobliwością 'Pieśni’ jest m.in. to, że autor wzorował się, jak mówi, m.in. na Wielkiej Improwizacji z 'Dziadów’ i że w następnej  publikacji (’Poezje’, 1870) wyparł się 'Pieśni’ oraz swoich związków z romantycznym pesymizmem, aby głosić konieczność poezji optymistycznej i mającej na celu „prawdę praktyczną”.