Format 12,5×19 cm, stron 249, płócienna okładka z obwolutą.

Ilustrowała Danuta Laskowska.

Biograficzne opowiadania o czasach drugiej wojny światowej.

Jan Bielatowicz „jako podchorąży służył w 5. Pułku Strzelców Podhalańskich. Po kampanii wrześniowej, 21 września 1939 przekroczył granicę węgierską. Został internowany w obozie Kisbodak. Od stycznia do kwietnia 1940 działał w biurze organizującym przerzuty polskich żołnierzy na teren Francji. W kwietniu został aresztowany i osadzony w karnym obozie w Komarom, skąd uciekł i przez Jugosławię i Turcję przedostał się do Palestyny.

W Hajfie wstąpił do Armii Polskiej na Wschodzie. Był żołnierzem 3. Batalionu Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w walkach na terenie Libii i obronie Tobruku.

Nie zrezygnował z działalności literackiej i publicystycznej; pisał reportaże, artykuły i wiersze ogłaszane w polskich pismach: „Przy kierownicy w Tobruku” czy „Gazecie Polskiej”, a od 1942 w „Orle Białym”. W 1942 został skierowany na kurs do Szkoły Podchorążych Rezerwy na Bliskim Wschodzie. Jego aktywność pisarska została zauważona przez dowództwo, w wyniku czego został czasowo zwolniony z wojska i pracował jako redaktor w dzienniku „Kurier Polski w Bagdadzie”, który ukazywał się od grudnia 1942 do sierpnia 1943.

Potem powrócił do swego 3. Batalionu i brał z nim udział w kampanii włoskiej (w tym w bitwie o Monte Cassino, po której otrzymał Krzyż Walecznych). 27 października 1944 roku był wśród żołnierzy, którzy zdobyli Predappio, rodzinne miasto Benito Mussoliniego i należący do niego zamek Rocca delle Caminate.” [źródło: wikipedia.pl]