O NIEOZNACZONYCH PRAWNIE STOSUNKACH KONTRAKTOWYCH W KLASYCZNYM PRAWIE RZYMSKIM

Format 25 cm. Str.238.  Miękka okładka wydawnicza. Stan dobry. Niewielkie ubytki papieru na brzegach tylnej okładki.

Spis treści:

• 1. Zadanie pracy .  
• 2. Współczesne doktryny  
• 3. Założenie tematu  
• I. Historyczny rozwój nieoznaczonego kontraktu w świetle rzym-skiej jurysprudencji klasycznej. Poglądy jurystów z okresu cesarstwa republikańskiego
• 1. Umowa o zamianę oraz doktryna Labeona i Aristona
• 2. Pretorska i cywilna ochrona umowy synalla-gmatycznej wedle D. 2, 14, 7, 2  
• 3. Zdarzenia umowne pojęte jako kontrakt w opi-njach: a) Juljana, Labeona i Neratiusa   b) Celsusa i Pomponiusa  
• 4. Zdarzenia umowne chronione pretorską skargą in factum   II. Rozszerzenie idei nieoznaczonego kontraktu w końcowej erze prawa klasycznego
• 1. Nowy system prawny (ius novum) jako podłoże rozwoju nieoznaczonego kontraktu  
• 2. Zaskarżalność umów o typie: a) Do ut des   b) Do ut facias   c) Facio ut facias   d) Facio ut des
• 3. Zbieg kontraktów nazwanych: a) Ochrona t. zw. aestimatum w opinjach Ulpiana b) Precarium   c) Kontrakty nazwane o niewłaściwej strukturze prawnej
• 4. Cywilna ochrona wydarzeń faktycznych: a) Wypadki t. zw. ad inspiciendum vel experiendum dare. b) -Donatio sub modo   c) Stosunki pozaumowne 
• III. O klasycznem pochodzeniu nazwy agere praescriptis verbis  Powództwo praescriptis verbis w źródłach bizantyńskich:
• 1. W Bazylikach i u scholjastów  
• 2. W źródłach przedjustynjańskich: a) U Patriciusa i Eudoxiusa   b) W traktacie de actionibus   c) W papyrusie PSI 55  
• 3. Agere praescriptis verbis jako nazwa właściwa postępowaniu formułkowemu  
• 4 w Digestach justynjańskich