KINO WŁOSKIE

Format 16,5×23 cm, stron 692, cz-b ilustracje, miękka okładka.

Stan bardzo dobry.

Spis treści:

• Wprowadzenie. Przyjazd kinematografu (1896-1900)
• Część pierwsza. Marzenia o filmowym imperium (1901-1918) Rozdział I. Idea kolonializmu kulturowego: projekty artystyczne i konteksty ekonomiczno-polityczne Rozdział II. D'Annunzio, futuryści, diwy i gwiazdorzy
• Część druga. Ekran wspomnień (1919-1928) Rozdział III. „Żegnaj, młodości!" droga upadku kina włoskiego Rozdział IV. "Ku niebiosom": droga nadziei?
• Część trzecia. Faszystowska propaganda i Włochy „białych telefonów" (1929-1938) Rozdział V. Prawda ekranu: filmowe echa „Eja. eja, alalą" Rozdział VI. Cinelandia: blaski i cienie kina politycznego kompromisu
• Część czwarta. Okolice neorealistycznego przełomu (1939-1944) Rozdział VII. Wojna na ekranie Rozdział VIII. Stare i nowe: pejzaż filmowy przed godziną „zero"
• Część piąta. Barwy ekranowego realizmu (1945-1955) Rozdział IX. Gorzki smak wolności: polityczne, ekonomiczne i artystyczne konteksty neorealizmu Rozdział X. Granice nagiej prawdy codzienności: oblicza neorealizmu, konwencje gatunkowe i kino autorskie
• Część szósta. Kinematograf na rozstajach dróg (1956-1959) Rozdział XI. „Trudne lata": poszukiwanie kompromisu Rozdział XII. Czas „nadziei za dwa grosze"
• Część siódma. Boom po włosku (1960-1969) Rozdział XIII. Strategie mistrzów (Fellini, Antonioni, Visconti i inni) Rozdział XIV. Kino popularne i sztuka: wariacje gatunkowe Rozdział XV. Naśladowcy, plagiatorzy, parodyści i erotomani Rozdział XVI. Oblicza kontestacji i syndrom 1968 roku Rozdział XVII. Blaski i cienie „złotej epoki" kina włoskiego: produkcja, rozpowszechnianie, kultura filmowa i teoria X muzy
• Część ósma. Kryzys po włosku (1970-1979) Rozdział XVIII. „Choroba na śmierć": dekompozycja kina autorskiego Rozdział XIX. Kurs w dół kina popularnego (z pewnymi wyjątkami) Rozdział XX. W zaklętym kręgu historii, polityki i kontestacji Rozdział XXI. Zmęczona muza i rozkład świadomości filmowej
• Część dziewiąta. Requiem po włosku (1980-1989) Rozdział XXII. Zmierzch bogów. ostatni cesarz i osamotnieni artyści Rozdział XXIII. Kino włoskie w labiryncie nowoczesności i ponowoczesności. Moretti i inni Rozdział XXIV. Gastronomia filmowa: konsumpcja obrazów bez znaku jakości?
• Część dziesiąta. Czas zatrzymał się w Cinecittą (1990-1999) Rozdział XXV. Mgliste perspektywy kina u schyłku Pierwszej Republiki. na drodze Włoch ku Drugiej Republice i w oparach ponowoczesności Rozdział XXVI. Pożegnania z włoskim homo cinematographicusem?
• Zakończenie. Nowe Kino Włoskie — po raz trzeci (2000—)
• Indeks osób