DZIESIĄTA MUZA. ZAGADNIENIA ESTETYCZNE KINA

Format 14×20 cm, stron 238, okładka twarda.

 Stan dobry. (wpis własnościowy na karcie tytułowej)

SPIS RZECZY.
Przedmowa
CZĘŚĆ PIERWSZA: PRZYGOTOWANIE TERENU.
I. Królestwo ruchu.
Straszliwa kometa kinetofonu. — Kino namiastką teatru. — Szla¬chetność i nuda. — Kino zjawiskiem mutaczyjnem kultury. — Kino utopistyczne. — Idea czystego ruchu. — Sceny kontemplacyjne. — Margines i główny temat. — Ruch a ruszanie się. — Bergson przeciw kinematografowi. — Fatalna tęsknota. — Kino umrze na słowo ? — Mylny alarm lub odroczenie katastrofy … 7:
II. Na granicy dwóch światów.
Premja wyobraźni. — Rudymenty sztuki, czy sztuka istotna? .–Unanimłzm w kinie. — Filmy Wegenera. — Król gór, inwazja świata nadprzyrodzonego.— Rezerwaty wyobraźni dla „oczu duszy" 17
III. Pochód Golema.
Jak żyje i chodzi Golem? — Człowiek elektryczny    22
IV. Problem niewidzialności.
Jogi. — Jak pokazać niewidzialnego?  —   Meyrinck i Wells. — Półobrót bajki europejskiej. — Krwawe ślady ł zagadkowy krzak. — Kino jako widzialność ruchu. — Złudzenie synonimem cudu.  -Eanengar i strachy. — Fermaty   
V. Prawo zwierciadła,
Oglądanie w sekrecie przed Rzeczywistością. — Lokomotywa z ga¬larety. — Kino słuchowe. — Kino psie. — Świat postawiony na boku optycznym. — „Widzieć" jest to ,mieć". — Rozfałdo-wanie się skóry optycznej świata……..
CZĘŚĆ DRUGA: KU TREŚCI.
VI. Filmy sensacyjne.
„Dramaty życiowe" — zwierciadło próżności aktora. — Rzetelny efekt kinowy. —.Detektyw — rycerz nowoczesny. — Konwencje filmu detektywnego. — Krystalizowanie się sztuki dokoła sen¬sacji. — Natchnienie na raty. — Bezczelność Weebbsa, — Po¬mysły pomysłowe i mechaniczne. — Żywioł na scenie. — Po¬wódź aktorem………….
VII Człowiek i materja.
Zajścia na płaszczyźnie zetknięcia. — Przyskrzyniony do muru. — -Detektyw dynda na latarni. — Woda, drzewo i chłopak. — Mechanizacja materji. — Fortepian telegraf uje. — Stół roz¬jemca. — Wewnętrzna logika materji . . . , .
VIII. Stosunek czynny i bierny.
Ruch działania i ruch cierpienia. — Djabelski teleskop. — Czło¬wiek „rzeźbiony" przez materję. — Dłoń oskarżycielka. — Do-kumentarstwo a sztuka. — Tonący okręt. — Gruzy. -— Śnieżyca. — Puszcza. — Freudowska walka o klucz
IX. Pogranicze figlów.
Woda, woda! — Stalaktyty żarłoctwa. — Triumf pierza. — Studjum ciastologiczne. — W światku mebli. — Owady, które służą kinu. — Komiczne niebo i komiczne piekło. — Walka gigantów w jednym pokoju ,.,………
X.
Rudis indigestaque moles.
Instynkt rozwojowy kina. — Pod maską sensacji poszukiwanie kopalń ruchu. — Zbrylenia materji: komin, wieża, latarnia morska, turnie dachów, pociągi, ruiny. — Filozof ja zakamar¬ków. — Górnik filozoficzny. — Ruch jako świadek walki .
xi.
Cyrk.
Wzbogacenie rzeczywistości ruchowej.   *—   Nie psuć kina uszla¬chetnianiem! — Jego misja.   —  Zwierciadło cudów ruchu. -Po drucie głową na dół. — Taniec niemożliwości  ….
XII. Pocałunek.
Gra ciał. — Linja, która łączy, a nie dzieli. — Odpoczynek w po¬całunku. '— Pocałunek w teatrze. — Cmoki. — Dziki miód. — Krowa. — Pocałunek z przeszkodami. — Powtarzanie nie jest ćwiczeniem. — I to także musi być powiedziane. — Uśpienie prokuratora. — Straszliwa widzialność erotyzmu. — Zmienić chemję ciekawości widza. — Kamienny Adam i kamienna Ewa
XIII Siła.
Kino laboratorium siły. — Zrywanie pęt. — Fabrykacja fałszy¬wych autentyków.  —  Partackie  bójki. — Gulliwer  i  Mącistes
XIV. Tłum.
Żywa plastelina. — „Morze" ludzi. — Dwa tłumy, które się sobie przypatrują. — Aby film „szedł". — Ornamentacyjne traktowa¬nie tłumu. — Las  Błrnamu.   —   Walk? en gros i en detałl. -Brak głosu potęguje optykę. — Sceny sądowe .     .     .     .
CZĘŚĆ TRZECIA: KU FORMIE,
XV. Kamee.
Początki formy. — Fragment i powiększenie. — J'accuse. — Obrazy reminiscencjonalne i kwintesencjonalne. — Obrazy winietowe. —Pisanie słowa. — Świece alegoryczne. — Cienie. — Izolowanie szczegółów. — Ruch na marginesie czy arje ruchu? — Piękno kinowe ratami. — Kamea z kotkiem^ pieskiem lub gołąbkiem
XVI. Malarstwo w filmie.
Momenty statyczne czyli ruch nieruchomy. — Motywy syl¬wetkowe. — Kamea rokokowa.  —  Człowiek nie  widzi ruchu tylko zmiany. — Materja u siebie. — Człowiek w ukryciu. — Czy kino jest antropocentryczne ?    .     .    »……
XVII. Napisy w filmie.
Ośle mosty? — Lessing a praktyka. — Literaturofobja. — Wzmacnia¬nie rasy obcemi elementami. — Filmy bez napisów. — Napisy w służbie kinowoścł. — Poruszanie ustami., — Motyw kinowy z mówienia. — Poutrety zasłuchanych. —• Portret natchnienia. — Mój stosunek do puryfikacji. — Schwytać płomień. — Scenki akustyczne. — Si duo faciunt idem………
XVIII. „Muzyka wzrokowa".
Kino zarażone muzyką. — Czy kino jest tylko kalejdoskopem? — Czy kino gra obrazami? — Trzeba tylko wynaleźć maszynkę permutacyjną. — Cudowny miech. — Wyskakujący bandyta. — Kłócę się z p. Trystanem. — Pojęcie celu niezgodne z pojęciem kalejdoskopu. — Zapowiedź kina abstrakcyjnego ….
XIX. Mozajki.
Griffith, mistrz mozajki. — Dwie sieroty. — Męczennica miłości. — Scena  chrztu. — Scena na krach.  —  Znaczenie tej sceny. — Sensacja,  która przestaje być   sobą.   —-   Upadek Babilonu. -Ostatni akord sielanki………..
XX. Znaczenie fragmentu.
Marja Malczewskiego jako wizja kinowa. — Parafrazy i parabole w poezji i w kinie. — Nogi Ursusa w piasku. — Lessing pro¬pagował kino. — Schiller jako autor kinowy. — Repetitorium z poetyki. — Lina, która opowiada. — Metonimja, która skacze po scenie. — Powierzchowne podobieństwa.•— Imażinizm kinowy
xxI. Fofogenja.
Dziesiąta Muza w kłopocie o swą rasę. — Awans fotogenji. -Zęby fotogeniczne. — Mądre kleksy. — Trochę etymologji. -Autentyczne informacje. — Kopnięcie fabuły. — „Sytuacje bez ogona i bez głowy". — Futurystyczna mikrofilja. — Filozofja fotogenji. — Głównym fotogenjuszem — aparat. — Wrogowie fotogenji. — Fotogenja ust, które mają przemówić. — Metoda siekaniny. — Taniec krajobrazu. — Co jest komórką kinowości ?— Jak się fotogenizuje taniec. — Ostrzeżenie przed dogmatami fo¬togenji. — Przepyszne fotografje, ale nie kino. -: Przedmioty fotogeniczne. – – Migawkowość. — Tęsknota za wizją i prąd zmienny. — Kino nie pokrywa się tylko z pojęciem ruchu
XXII. „Analiza fotogeniczna".
Banalność ruchu zwykłego. — Spreparowanie go fotogeniczne. — „Życie napowrót ugotowane z- atomów". — Gdy reżyser czyta scenarjusz. — Analiza przeciw analizie. — W czem sekret wra¬żenia? — Utajony literat w reżysSrze…….
XXIII. Etudy.
Analiza fotogeniczna czy studjum realistyczne ? – – Uprawnienie etudy. — Scenarjusz jest niczem! ? — Konflikt między autorem a reżyserem. — Cały pomysł niech będzie „fotogeniczny". — Dominanty wrażenia. — Kino ciąży ku etudzie ….
CZĘŚĆ CZWARTA: WYNIKI I KRYTYKA.
XXIV. Reforma scenarjuśza.
Reżyser jest autorem. — Walka o dostęp do wymion dojnej krowy. — Pogarda dla treści. — Czy kino ma pozostać sztuką pasorzytniczą'?………….l-
XXV. Ideał sztuki filmowej   
Ocena scenariuszy i motywów.
Bezideowość pod względem kinowym. — Sztuki wewnętrznie ki¬nowe. — Motywy dla kina. — Pchła rozsadnikiem fotogenji. — Żagiel i wiatr. — Większa stawka jako wartość artystyczna. — Treść bez skóry ruchowej. — Przeróbki. — Kino „Strzecha" i Pan Tadeusz, — O ustawę przeciw wandalizmowi kiniarzy. — Fiasko Robinsona na filmie. — Symboliczna metamorfoza, — Nadużywanie retrospekeji i kłamstwo. — Fantastyka w kinie — nowy pokarm dla oka. — Partackie duchy . . . . .14.
XXVII. Pandaemonium optyczne.
Wyrwać   jeden  płat życia   optycznego.   – –   Twórczość   kinowa z głębi natchnienia. — Żywioł skupiony i żywioł rozprószony. — Dramat pozaludzkich głębin  i  porachunek  z widzialnością. -Nowy przekrój. — Ta teorja jest częścią „filozofji pracy" .     .    15-
CZĘŚĆ PIĄTA: GŁÓWNA PRÓBA TEOR]I.
XXVIII. Filmy polskie.
„Film psychologiczny" — jego gadatliwość. *– Doktryna o ko¬nieczności sensacyj. – – Sensacja wzrokowa a sensacja fabu¬larna. — Trywializm a nie realizm. — „Piękne widoczki". — Nie wolno „markować" w kinie. — Prawa treści. — Ekskursja ekonomiczna: Niedostępne narzędzia. — Tchórzliwy kapitał. — Ciury zachodu. — Pod jakim warunkiem wejdziemy w kom¬promis. — Bezczelność niemiecka a skromność polska . . , 15
XXIX. Film aktorski.
Św. Pantomima, patronka filmiarzy. — „Psychomimika". — Mi¬mika jest — tautologią!? —- Kocham! — Odstraszający przy¬kład. *– Grandwystawa min i grymasów. — Wizje. — „Coś pani opowiem". — Tylko kanwa dla gry aktorów? — Aktor autorem! — Za granicą nie inaczej. —– Liljana — najnowszy fad. — Ruchy, które nie wyrażają lecz zdradzają. — Odwaga brzydoty. — Kułak w'ustach. — Geograf ja świata uczuć.
„Język mimiczny" i słownik min. — Marsz djabelski. — Sku¬banie rękawiczki i podarcie listu. — Rozwiązanie zagadki
XXX. Ciało jako żywioł.
!rodek alopatyczny. — Ciało w majestacie swej obcości. — Wieczni wrogowie. — Zbłąkane w przestrzeni. — Gdy człowiek się od-człowiecza. — Ciało ciężarkiem. — Doskonały truposz. — Ciało napieczątkowane. — Malutki. — Kaleka. — Grubasek. — Chu-dziak. — Chaplin — człowiek ze szkła. – – Dwójkowość. –
Podobieństwo. — Kobieta-obraz. — „Orografja twarzy". — Jak się gra swoje ciało  na telefonie. — Cygaro,  apasz  i  lord. -Jesteśmy rybami………..
CZĘŚĆ SZÓSTA: INNE MOŻLIWOŚCI KINA,
XXXI. Film intensywny i ekstensywny.
Pakowność kina. — Film z elementów pozaruchowych. — Za¬miast ruchów — fakty. — Ruch materji wydarzeń i jej rzeź¬bienie. — Nocna eskapada. — Wyłom w teorji?
XXXII. Kinetofon. — Triki. — „Caligari".
Miecz Damoklesa nad kinem. — W jego cieniu rośnie przekrój ruchu. — Pocieszenia. — Gościnny występ kina w teatrze. — Triki artystyczne. — Patos powiększeń. — Łza stwierdzona no-tarjalnie. — Dekoracje zrobione że snu. — Obłąkana historja
0  obłąkanych…………..
XXXIII. Film rysunkowy.
Polak robi sobie kino ze — słownika!  –' Aeroplan bez motoru
1 film bez fotografji. — Miły Kopciuszek. — Brylant czy guzik ?–Pochwała snobizmu. — Drabina do nieba. — Jak kura zniosła dziecko. — Centaurzyca Ohe.  —  Prosimy o rewizję rachunku kosztów. — Film rysunkowy poręką artyzmu kina
XXX!V. Film Czystego Ruchu.
Ruchomy ornament. — Skinetyzować Kandińskiego. —.Symfonje barwne.   – –   Polak   pomyślał,   ale  Niemiec  zrobił.   – –  Opusy Ruttmanna. — Kino  we własnem oku. — Jak może powstać opera  optyczna. — Krakanie Langego  nad noworodkiem.  -Podrzucam go malarzom……….   .
CZĘŚĆ SIÓDMA: HORYZONTY.
XXXV. Kino a teatr i słowo.
Rywal  i  mściciel. —  Poczciwi  doradcy.   —   Teatr to  kino  na głośno. — Rehabilitacja słowa — rozpoczęta zdemaskowaniem uzurpaćji.   – –   Cień   i   je*go  pan.   – –  Fałszywa  dynamika.  -Włosek lwiego ogona. — Rodzić  dzieci a kraść dzieci to co innego. — Apoteoza ubogiego. — Bieguny i oś