DZIEJE KIERUNKÓW, TEORYJ I DOKTRYN FILOZOFICZNO-LEKARSKICH

Format 16,5×24 cm, stron 226, miękka okładka.

 

Stan dobry – (luźne strony, zagięcia papieru na okładce i stronach bloku, ślady ołówka i zabrudzenia na stronie przedtytułowej).

 

Na pierwszej stronie ilustracja z hasłem: "Popierajcie budowę Domu Medyków w Warszawie".

Na ostatniej stronie bloku reklama Biura Pośrednictwa Pracy.

 

Pozycja z cyklu wykładów z historii i filozofii medycyny n Uniwersytecie Warszawskim.

 

 

Spis treści:

 

I. Stosunek filozofii do medycyny.

II. Kilka ważniejszych pojęć z logiki w zastosowaniu do medycyny: obserwacja, eksperyment, indukcja, dedukcja, analogja, hipotezy

III. Ważniejsze pojęcia i zagadnienia filozoficzne w medycynie: empiryzm, racjonalizm, spekulacja, dogmatyzm; teorja i doktryna; intuicja w medycynie; eklektyzm; encyklopedyści. Zagadnienie przyczynowości i celowości w naukach przyrodniczych i w medycynie. Medycyna jako nauka i jako sztuka. Zagadnienia: życia, zdrowia i choroby. Historio idei filozoficzno-lekarskich (kierunków, teoryj i doktryn)

 

CZĘŚĆ I Starożytność

A. Pojęcia filozoliczno-lekarskie u człowieka pierwotnego. Rola instynktu. Empiria. Nadna-Animizm. Teurgja. Taumaturgja

B. Okres historyczny starożytny. Medycyna kapłańska. Początki medycyny naukowej. Grecka filozofja jońska (filozofja przyrody) i najwybitniejsi jej przedstawiciele. Sofiści, Asklepjadzi. Szkoły lekarskie w Kos i w Knidos. Hippokrates: teorja humoralna i physis, etyka. Rozwój poglądów filozofiozno-biologicznych w starożytnej Grecji: Platon. Arystoteles. Epikurejczycy. Stoicy Dogmatycy. Empirycy

Kierunki filozoficzno-lekarskie w starożytnym Rzymie. Asklepjades. Teorja solidarystyczna. Metodycy. Pneuma-tycy, Eklektycy, Korneljusz Cels, Encyklopedyści. Galen. Porównanie Hippokratesa z Galenem. Plinjusz Starszy, Dioskorides. 

Ogólna charakterystyka kierunków w medycynie greckiej. Zmierzch medycyny greckiej. Neoplatonizm: Plotyn .

 

CZĘŚĆ II Średniowiecze 

Charakterystyka ogólna. Kierunki panujące w medycynie średniowiecznej. Bizancjum. Arabowie, Zachód Europy. Medycyna klasztorna. Medycyna scholastyczna. Supra-naturalizm i demonolgja. Nerwice i psychozy zbiorowe. Kierunki w lecznictwie średniowiecznem. Szkolnictwo lekarskie świeckie w Sredniowieczu. Salerno. Uniwersytety i fakultety lekarskie średniowieczne.

Medycyna i jej kierunki w Polsce średniowiecznej. Okres przed przyjęciem wiary chrześcijańskiej. Okres po przyjęciu wiary chrześcijańskiej. Rola benedyktynów. Uniwersytet Krakowski i Akademja Jagiellońska. Jan Saccis de Papia. Scholastycyzm w medycynie polskiej. 

 

CZĘŚĆ III Epoka nowożytna 

Odrodzenie i humanizm w medycynie. Roger Bacon, Vitelo. Franciszek Petrarka. Leonardo da Vinci. Paracels. Kierunek anatomiczny. Andrzej Vesaljusz. Filozoficzne kierunki. Bacon z Werulamu 

 

Wiek XVII. Rene Descartes. Kierunek fizjologiczny. William Harvey. Szkoła iatrofizyczna. Alfons Borelli. Santorio Santoro. Szkoła iatrochemiczna. Jan van Helmont. Franciszek de le Boe (Sylvius). Kierunek kliniczny. Tomasz Sydenham, Herman Boerhaave. Zestawienie trzech kierunków w medycynie w XVII w.

 

Wiek XVIII. Doniosłość wynalazku mikroskopu: Antoni Leeuwenhoek. Kierunki filozoficzne. Gotfryd Leibniz. Systematycy: Fryderyk Hoffmann, Ernest Stahl i jego animizm. Kierunek eksperymentalno-przyrodniczy. Al-bert Haller i jego teorja drażliwości, William Cullen. Lazaro Spallanzani. Giambattista Morgagni. Brownizm i rasoryzm. Witalizm. Mistycyzm w medycynie XVIII w.: Mesmeryzm. Homeopatja 

 

Wiek XIX. Fiiozofja przyrody a medycyna: Jan Wolfgang Goethe. Fryderyk Schelling. Szkoła historyczno-przyrodnicza (parazytarna). Dalszy rozwój doktryny wi-talistycznej. Franciszek Ksawery Bichat. Brussezm (wampiryzm). Materjalizm w medycynie. Karol Darwin i jego teorja ewolucjonistyczna. Patologia komórkowa Rudolfa Virchowa. 

Kierunek kliniczny nihilistyczny: Józef Skoda. Claude Bernard. Neokantyzm, Neowitalizm. Teorja energetyczna Ostwalda i psychomonizm Verworna. Holizm. Nawrót do Hippokratesa. Ogólna charakterystyka ewolucji prądów filozoficzno-lekarskich. 

Kierunki, teorje i doktryny w Polsce w epoce nowożytnej. Wiek XVI. Rozkwit Uniwersytetu Jagiellońskiego, Maciej z Miechowa. Szymon z Łowicza. Wpływ teoryj i doktryn lekarskich zachodnioeuropejskich na medycynę w Polsce w XVI w. Początki kierunku anatomiczne-go w Akademii Jagiellońskie i Zamojskiej. Wojciech No-wopolski, Jan Niedźwiecki. Anatomja w Gdańsku. Wy-bitni lekarze-uczeni: Józef Struś (Strusiek), Sebastjan Petrycy i Wojciech Oczko. Udział Polski XVI w. w ogólnym dorobku światowym na polu medycyny 

 

Upadek medycyny w Polsce w XVII i XVIII w. i przyczyny tego zjawiska. Stan nauk lekarskich w Akademjach: Jagiellońskiej, Lwowskiej i Wileńskiej. Jan Jonston z Szamotuł. Ponowne odrodzenie nauk i medycyny w Polsce w drugiej połowie XVIII w. Stanisław Konar-ski. Bracia Załuscy. Reforma wydziałów lekarskich przez Komisję Edukacyjną. Szkoła Główna Koronna (Krakowska). R. J, Czerwiakowski i A. Badurski. Szkoła Główna W. X. Litewskiego (Wileńska). Szkoła medy-ko-chirurgiczna w Grodnie

 

Wiek XIX w Polsce. Wpływy prądów filozoficzno-lekarskich zachodnioeuropejskich na kierunki medycyny w Polsce. Szkoła Medyczna Wileńska. Józef Frank. Jędrzej Śniadecki. Kierunek eksperymentalny w fizjologji w Szkole Wileńskiej: Michał Homolicki.

 

Szkoła Medyczna Krakowska: Józef Dietl, Rozwój współcze-snego polskiego kierunku anatomicznego: Ludwik Teimann i Henryk Kadyi. Inni przedstawiciele Szkoły Kra-kowskiej Szkoła Medyczna Warszawska. Tytus Chałubiński i jego poglądy filozoficzno-lekarskie, Akademja Medyko-Chirurgiczna i Szkoła Główna Warszawska oraz jej najwybitniejsi przedstawiciele

Władysław Biegański jako lekarz-filozof. Inni przedstawiciele myśli filozoficznej polskiej: Wiktor Szokalski. Henryk Hoyer, Zygmunt Kramsztyk, Henryk Nusbaum. Edmund Biernacki, Stanisław Trzebiński. Charakterystyka filo-zofji medycyny w Polsce w XIX i na początku XX wieku. Zakończenie

 

Ważniejsze dzieła i podręczniki z zakresu historji. i filozofji medycyny

Spis rzeczy

Alfabetyczny wykaz nazwisk