DRAMA W WARSZAWSKIM TEATRZE NARODOWYM PODCZAS DYREKCJI L. OSIŃSKIEGO (1814-1831)

Format 15,5×23 cm, stron 116, brak okładki.

Stan dobry (delikatne przybrudzenia).

W treści m.in.:

• Zadanie: odtworzenie życia teatralnego dramy w okresie budzenia się romantyzmu.
• Spółczesne potoczne poglądy na dramat jako wynik przymierzania go do ideału teatru klasycznego: zupełnej jedności wrażenia; jeszcze nie uderza, że jest to technika romantyczna.
• Melodramat: rozważania W. Bogusławskiego; dzisiejsze znaczenie nazwy.
• "Drama" to nazwa formalna, obejmująca sztuki różne, więc A) dramat realistyczny mieszczański: a) programowy – Diderot, Beaumarchais, Sedaine, b) rewolucyjny typu Schillerowskiego, c) dydaktyczny, d) sentymentalny, e) wojenny, f) sensacyjny kryminalny, g) sądowy, – B) Dramat historyczny: a) średniowieczny rycerski typu Goetza von Berlichingen, b) oryginalny polski, c) egzotyczny Marmontelowski, C) Dramat – i tu głównie melodramat – awanturniczy: a) Pixerecourt i tematy historyczne, b) dramat zbójecki, c) grozy, d) biblijny, e) bajka orientalna.
• Postacie tragedii i dramy wyrazem upodobań różnych czasów i klas społecznych.
• Charakteryzacja i kostium aktora dramy.
• Dekoracje i rekwizyty w dramie i w tragedii – imitacja sceniczna dla wrażenia prawdy zwykłego otoczenia ludzi.
• Efekty widowiskowe. Skromne środki teatru.
• Wskazanie wpływów dramy na twórców polskich: to głównie jej plastyka, czysty komunał romantyzmu.